A
naszycie ręczne lub maszynowe wzoru z jednej tkaniny na tło z innej tkaniny 
wycinanie wzoru, które odsłania tkaninę spodu a następnie przyszycie brzegu
aplikacja z wykorzystaniem linii z lamówki
stylizowane motywy roślinne i zwierzęce naszywane ręcznie
B
patchwork, w którym linie utworzone przez kolory w pionowych rzędach przesuwają się w górę i w dół, tworząc falisty wzór
quilt z kawałków materiałów uszytych i wypełnionych ociepliną tak, że przypomina kolorowe pączki
jedna kompletna część patchworku (zwykle kwadrat), składająca się z jednego kawałka materiału lub zszyta z kilku mniejszych kształtów. Blok może być kwadratowy, sześciokątny, trójkątny lub prostokątny.
C
rodzaj patchworku, w którym kawałki materiału o nieregularnym kształcie tworzą bloki lub cały quilt
tradycyjna technika patchworkowi polegająca na specyficznym zaginaniu materiału
quilt składający się najczęściej z jednakowego kształtu łatek, z których każda jest z innego materiału
pikowanie dwóch warstw tkaniny, w którym do wypełnienia stosuje się sznurek
D
stopka do pikowania z „wolnej ręki”
poddawanie tkaniny działaniu bardzo gorącej wody lub pary wodnej w celu ustabilizowania jej wymiarów. Trzeba zdekatyzować wszystkie materiały przed szyciem patchworku.
E
pikowanie w jednakowych odległościach wokół głównego motywu
F
najczęściej ręczne, rzadziej maszynowe, prowizoryczne zszywanie elementów, na przykład przed pikowaniem. Czasem jest zastępowane przez łączenie trzech warstw patchworku agrafkami lub szpilkami
ozdobne przecinanie kilku warstw materiału wcześniej zszytego. Daje efekt puszystości.
Włóknina pokryta dwustronnie masą termoplastyczną. Umożliwia na przykład przymocowanie aplikacji do podkładu przy pomocy żelazka.
zszywanie bloków na podkładzie papierowym po narysowanych liniach
G
H
I
J
K
L
Pasek materiału cięty po skosie, z zaprasowanymi do spodu brzegami.
Tradycyjny prosty blok, idealny dla początkujących, wzorowany na budowaniu chaty. Rozpoczyna się od centrum (pierwotnie był to czerwony kawałek tkaniny symbolizujący palenisko), do którego dodaje się kolejne elementy (bale).
 |
 |
Ł
Ciągłe, bez podnoszenia stopki, szycie wielu elementów. Pozwala zaoszczędzić czas i nici.
M
specjalna mata, z narysowaną siatką, ułatwia cięcie tkanin przy pomocy noża obrotowego. Najlepsze są maty samogojące, w których wgłębienia po cięciu nożem znikają
flamastry, których linie znikają po 24, 48 godzinach, pod wpływem ciepła żelazka
służą do przenoszenia oznaczeń na tkaninę
N
służy do ochrony palców podczas szycia ręcznego. Występuje w formie tradycyjnej, metalowej lub z elementami skórzanymi.
okrągły, obrotowy nóż używany razem z matą i linijką, służy do precyzyjnego cięcia tkanin, również wielu warstw
O
nić przebiegająca w tkaninie od góry do dołu, wzdłuż długości materiału
P
szycie, najczęściej ręczne, z wykorzystaniem papierowych szablonów. Tkanina jest podwijana pod krawędź papieru. Tradycyjne wzory to hexagony i apple core.
metoda szycia, w której zszywa się małe kawałki materiału (o podobnych geometrycznie kształtach, np. patchwork z kawałków trójkątnych) w większą całość, tworząc nowy wzór. Słowem tym określa się także pracę wykonaną tą techniką. (Wikipedia)
specyficzna technika Indian z Florydy polegająca na zszywaniu pasów materiału, cięciu ich i ponownym zszywaniu po innym kątem
pikowanie po linii szwu, niemal niewidoczne
pikowanie z opuszczonymi ząbkami maszyny, bez wcześniej narysowanego wzoru. Igła „rysuje” esy-floresy lub wybrane, powtarzalne motywy na przesuwanej tkaninie
tworzenie ozdobnych oblamowań z tunelu z tkaniny wypełnionego na przykład sznurkiem
narzuta lub poduszka wykonana z łatek wielkości znaczka pocztowego
kwadraty składane w trójkąty, które mogą być wykorzystane jako ozdoba quiltu, zwłaszcza jego brzegu
Q
przepikowane ze sobą dwie warstwy materiału przedzielone ociepliną
R
tunel z materiału przyszyty do górnej części pracy, który umożliwia jej równomierne zawieszenie
S
wzory pomagające w powtarzaniu kształtu zarówno podczas szycia jak i pikowania. Mogą być wykonane z papieru, tektury i tworzyw sztucznych
przed igłą, za igłą, sznureczek, krzyżykowy, zakopiański, atłaskowy, łańcuszek i wiele innych wykorzystuje się do ozdabiania patchworków, szczególnie w technice crazy
ścieg maszynowy szyty bardzo gęstym zygzakiem, najczęściej tworzy linie zamknięte, wykorzystywany w aplikacjach
próbnik z np. ulubionymi blokami lub quilt wykonany tak, że każdy blok jest zrobiony według odrębnego wzoru
technika o rodowodzie japońskim. Skrzyżowanie pikowania i haftu, przypominające nasz ścieg „za igłą”. Najczęściej tkaniny w kolorze indygo haftowane są białymi nićmi
technika, w której wykorzystuje się lamówkę, dająca efekt witrażu
T
50 cm tkaniny odciętej z beli, następnie rozciętej na połowę, czyli mniej więcej 50 cm x ok. 55 cm. Odpowiada to powierzchni trochę większej niż ćwierć metra kwadratowego tkaniny.
włoska technika, przepikowane dwie warstwy materiału, pomiędzy które wprowadza się wypełnienie
U
V
X
Y
kółeczka przygotowane na podstawie szablonu, z których zszywa się quilt, poduszkę, robi biżuterię lub używa do aplikacji
Z
W
nić przebiegająca w tkaninie z boku na bok, przeplata osnowę
stopka pomagająca w pikowaniu prostym lub wzdłuż szwu
quilt , którego wierzch jest z jednego kawałka materiału. Jedyną ozdobą jest pikowanie
to co znajduje się między górną i dolną warstwą patchworku, często nazywane ociepliną. Wypełnienie może być bawełniane, poliestrowe, wełniane
